خادم سایت
پيامبر مهربانی صلى الله عليه و آله:
إنَّ العَبدَ إذا تَخَلّى بِسَيِّدِهِ في جَوفِ اللَّيلِ المُظلِمِ وناجاهُ أثبَتَ اللّهُ النّورَ في قَلبِهِ، فَإِذا قالَ: يا رَبِّ يا رَبِّ، ناداهُ الجَليلُ جَلَّ جَلالُهُ: لَبَّيكَ عَبدي، سَلني اُعطِكَ، وتَوَكَّل عَلَيَّ أكفِكَ. ثُمَّ يَقولُ جَلَّ جَلالُهُ لِمَلائِكَتِهِ: يا مَلائِكَتِي، انظُروا إلى عَبدي فَقَد تَخَلّى بي في جَوفِ اللَّيلِ المُظلِمِ والبَطّالونَ لاهونَ والغافِلونَ نِيامٌ، اِشهَدوا أنّي قَد غَفَرتُ لَهُ
هرگاه بنده در دل شب با مولاى خود خلوت كند و به مناجات پردازد، خداوند نور را در دلش استوار سازد و آنگاه كه مى گويد: پروردگارا! پروردگارا! خداى پر عظمت ندا مى دهد: لبّيك اى بنده من! بخواه تا بدهم و بر من توكّل كن تا كفايتت كنم. سپس خداى پر عظمت به فرشتگانش مى گويد: اى فرشتگان من! به بنده ام بنگريد كه در دل شب تيره با من خلوت كرده و حال آنكه بطالت پيشگان سرگرم بيهودگى و غافلان در خواب اند. گواهى دهيد كه من او را آمرزيدم
روضة الواعظين صفحه488
