دوست داشتن مهمان

ما مِن مُؤمِنٍ يُحِبُّ الضَّيفَ ، إلّا ويَقومُ مِن قَبرِهِ ووَجهُهُ كَالقَمَرِ لَيلَةَ البَدرِ ، فَيَنظُرُ أهلُ الجَمعِ فَيقولونَ : ما هذا إلَا نَبِيٌّ مُرسَلٌ ! فَيَقولُ مَلَكٌ : هذا مُؤمِنٌ يُحِبُّ الضَّيفَ ويُكرِمُ الضَّيفَ ، ولا سَبيلَ لَهُ إلّا أن يَدخُلَ الجَنَّةَ .
امام على عليه السلام : هيچ مؤمنى نيست كه مهمان را دوست بدارد ، مگر آن كه چون از قبرش بر مى خيزد ، چهره اش مانند قرص ماه مى درخشد ، و اهل محشر مى نگرند و مى گويند : اين ، كسى جز پيامبرى مُرسل نيست! و فرشته اى مى گويد: اين ، مؤمنى است كه مهمان رادوست مى دارد و او را گرامى مى شمارد و راهى جز رفتن به بهشت ندارد.
جامع الأخبار : ص 378 ح 1056 عن عاصم بن ضمرة ، بحارالأنوار : ج 75 ص 461 ح 14